درهمه جوامع بشری عدم آشنایی ونداشتن آگاهی ازپدیده های متفاوت، بویژه با مسائلی که از قبیل بیماری های مزمن و کشنده آمیخته باشد، طبیعیست که اجتماع دروهله اول باعکس العملی توام با ترس ونگرانی روبرو میشود.
گاهی بروز بیماری اگر باعقاید مذهبی واخلاقی ما نیز در تضاد باشد آنرا کتمان کرده ومانع از شناخت آن می شویم. من به عنوان مشاور سیستم بهداشت و درمان و مددکار اجتماعی برای مهاجرین آلمان، در زندگی خویش برحسب تجربه آموخته ام ازآنچه که خود نیز همواره نا آگاه وهراسانم، مستقیما با آن برخورد کرده تا بهتر به مقابله با آن پرداخته و یا با آن پدیده همیار شوم. پس برای پرده برداری از این ابهامات و با شناخت سابقه کاری 22 ساله خود در باره پیشگیری و درمان بیماری های آمیزشی و اعتیاد و با شناخت چشمگیری که در این زمینه کسب نموده ام، تصمیم گرفتم که در کنار خدمت شغلی خود با همیاری افتخاری برای آگاهی رسانی و افزودن به ارزش حقوق طبیعی بیماران از جمله مبتلایان به اچ آی وی و بیماران به ایدز و اعتیاد مشغول شوم. با پایبندی به این اهداف، تاکنون بیش از 3 سال است که از قدمت راه اندازی این وبسایت می گذرد.
از پیدایش پدیده ای با نام „ویروس اچ آی وی“ زمانیست بسیار که از تاریخ آن می گذرد. اما نگون بختانه همچنان در جامعه ایرانی، ابتلا به این ویروس اچ آی وی و بیماری ایدز هرروزه فراگیرتر می شود. با تاسف ازسویی دیگر با گذشت زمانی بسیار طولانی هنوز مبارزه با این تابوی اجتماعی در جامعه ما به همین نسبت کند پیش می رود. همچنین برخی از انسانها از روبرو شدن با مسئله اچ آی وی، و ایدز هراس دارند. این یک مشکل اجتماعی می باشد. بسیاری از مردم بر این گمانند که اچ آی وی به جامعه شان زیان وارد میکند، زیرا از دیدگاه آنان این موارد در بین بیماران معتاد به مواد مخدر، روسپی ها و فراجنسیتی ها … دیده میشود. زیرا تمامی نامبرده گان از طرز زندگی غیرعادی وغیراخلاقی برخوردارند. درحالی که این مسئله شامل تمام مردم جامعه می شود. حال چه به عقیده برخی غیرعادی و یا غیراخلاقی، چه دانسته و از روی غفلت و بی فکری به عاقبت آن یا به دلیل حوادثی ناخواسته، از جانب همسر و شریک جنسی و یا به شیوه تجاوز جنسی ناشی گرفته باشد. بدیهیست که جوامع هر گروه اجتماعی را که با آن برخورد نداشته و با آن آشنایی ندارند، غیر طبیعی و یا غیر اخلاقی می پندارند و با آن پدیده ها بصورتی ناخوشایند که با انگ و تبعیض همراهست به آنها می نگرند.
به همین مناسبت تلاش من براینست که با آگاهی رسانی و شناساندن هرچه بیشتراین واقعیات موجود در جوامع بشری، ترس ها و تبعیض هایی که از ناآگاهی و یا فقدان شناخت سرچشمه گرفته و درمیان جامعه رخنه کرده است شکافته و بردارم وهمچنین با همیاری دادن به حقوق انسانی مبتلایان و بیماران به ایدز و معتادین به مواد مخدر بپردازم. بدینسان با افزودن اعتماد به نفس به آنان امید به ادامه زندگی نسبتا طبیعی و شیوه ی زیستن با این موارد دشوار را آسانتر کنم.
علاوه بر اینها تصمیم گرفتم تا دانشهای جدید ودقیق ترپزشکی که با شرکت فعال خود درسمینارها ودوره ههای آموزشی از سوی اداره آموزش بهداشت و درمان آلمان و همچنین آموزش های مستمری که همواره از سوی سازمان ها و مرکز امداد رسانی ایدز در شهر برلین، کسب می کنم، بدین گونه با بخش های گوناگون مفید و لازم این وبسایت یا تارنگار اینترنتی دراختیار شما هم میهنان و پارسی زبانان گرامی گذارده تا ازاین مطالب بهره مند شوید.
در ادامه مطلب توجه شما بازدیدکنندگان گرامی را به گفتارهایی بسیار ارزشمند از بانوی گرامی مینو محرز رئیس تحقیقات و مرکز بیماری های عفونی بیمارستان امام خمینی در تهران جلب می کنم. بانوی گرامی مینومحرز از اولین کسانی هستند که همواره سالهای بسیاری در زمینه بهبود درمان و مبارزه برای حقوق بیماران اچ آی وی وایدز زحماتی بسیار بر دوش کشیده اند. در پایان آرزوی تندرستی توام با شادمانی را برای یکایک هم میهنان گرامی خواهانم.
با مهر کیومرث سراج الهی