سخنانی با بازدیدکنندگان و خوانندگان گرامی در رابطه با اساسی ترین مطالب ویروس اچ آی وی و بیماری ایدز

زندگی با اچ آی وی و ایدز

در تمام جوامع و همچنین در سرزمین ما ایران٬ تمامی ارگانهای مسئول باید دست به دست هم داده٬ روی آگاهی و آموزش دادن و باز کردن مسائل جنسی و بیماریهای آمیزشی بویژه میان نوجوانان و جوانان بیشتر باید تلاش کنند. تابوشکنی در همه جوامع با عقاید متفاوت کارساده ای نیست.

چاره ای نیست تا تلاش و آگاهی رسانی درستی در اینگونه موارد بسیارمهم و فراگیر اجتماعی شکل نگیره و فرهنگ سازی نشود٬ تهیه وسایل پیشگیری به مانند کاندوم و یا سرنگ استریل تزریقی برای بیماران به اعتیاد، برای پیشگیری از ویروسها و باکتریها، در هر کجا چه در داروخانه و چه در اداره بهداشت  یا بیمارستان و حتی بازار سیاه تفاوتی نداره. زیرا نیت اینکار پنهانکاری و مخفی کردن واقعیتها وغرایز طبیعی و یا برخلاف آن مشکلاتی از جمله بیماریهای اجتماعی به مانند اعتیاد و فقر اقتصادیست. ایمیلهایی که دریافت میکنم بسیار تاسف انگیزند. دو نمونه رو برای شما مثال میزنم. بانوی محترمی نوشته بودند که ایشان بدلایلی نگرانی سلامتی یشون بودند. ایشان شجاعانه تصمیم گرفته بودند که داوطلبانه به یکی از ادارات بهداشت و بهزیستی بروند و تست اچ آی وی بدهند. این خانم وقتی به یکی مسئولین مراجعه میکنند درسالن منتظر میشوند که نوبتشون بشه بره تو. وقتی صداش میزنن و میره تو اطاق دو سه تا همکار دیگه هم تو همین اطاق بودند. این مشاور میپرسه شما برای چی اومدی خانوم؟ این زن با صدای آرومی میگه که قصد داره آزمایش تست اچ ای وی  بده.

خانمی که مسئول یا مشاور بودند با صدای بلند جلوی دیگر همکارانش از این بانو میپرسه٬ برای چی میخوای تست اچ آی وی بدی؟  ایشان از شرم خجالت سرخ میشه. اول مکث میکنه بعد از چند لحظه با نگرانی و لرزش میگه نمیدونم آخه شک دارم. مردم و بیماران نباید بدلیل نداشتن حریم خصوصی دائم با اینگونه موانع دست و پنجه نرم کنند. این روش یک مشاورو مددکار اجتماعی با مراجعه کنندگانی که برای تندرستی خود درتشویش ترس و نگرانی بسر میبرند کاملا اشتباهست.

یقینا باید شخص مراجعه کننده پیش از اینها بسیار با خود دست و پنجه نرم کند تا به حضور در چنین مراکزمشاوره خود را قانع کند. مورد دیگر اینستکه بسیاری از پزشکان وقتی بیمارانی که به ویروس اچ ای وی هم مبتلا هستند، برای بیماریها و مشکلات دیگرشان به این پزشکان مراجعه میکنند٬ بدلایلی مانند اینکه شاید بیماریش با ویروس اچ آی وی مرتبط باشد وقتی پزشک را از ابتلا بودنشان به اچ ای وی آگاه میسازد٬ ناگهان همان پزشک مهربان 180 درجه رفتارش رو نسبت به بیمار تغییر میدهد. آشکارا از ادامه درمان این بیمار کتمان میکند و یا طوری سطحی برخورد میکنه که بیمار خودش مایوس و متاثر زودتر مطب رو رها میکند. دیگر به پزشک مراجعه نمیکند و حاضرست که بقول خودش بمیره و دیگه این چرندیات و انگها و تمسخرات برخی پزشکان به اصطلاح روشنفکر جامعه کوته فکر را نشنود. چشمها را باید شست. جور دیگر باید دید.

این کارهای توضیحی و آگاهی رسانی ازهمه بیشترشناخت در باره پروسه بیماری از جمله وظایف پزشکان و جراحانست که اطلاعات خود را در باره این پدیده بیشتر کنند. ادارات بهداشت و بهزیستی، مشاوران و مدد کاران،  آموزش و پرورش، پزشکان و بیمارستان و پرستاران، رادیو و تلویزیون که میتونه بیشتر بجای این فیلمهای تخیلی و جنگی جوانها را مثل خروس جنگی به جون هم بیاندازه آموزشها و آگاهیهای بیشتری نه تنها در خصوص علمی پزشکی بلکه با گشودن ذهن کهن آمیخته با خشونت فیلمهای تخریبی بویژه در نوجوانان و جوانان به ارسال مطالب مفید آگاهی دهنده و آموزشی بپردازد. اینها راههای سازنده در پیشبرد و پیشگیری این برنامه است. گرچه هنوز هم بهترین راه برای پیشگیری از هر گونه بیماریهای آمیزشی بویژه اچ آی وی کاندوم هست ولی این تنها راه نیست. اکنون در کشورهای دیگر بیشتر تمرکز روی استفاده و تجویز داروهای ضد ویروس اچ آی وی به عنوان پروفیلاکس یا پیشگیری میباشد.  تجویز و تهیه این داروها هم هزینه داره و اینهم مسئولیتش بعهده دولت و بیمه ها هست.

پرسشی که باید مطرح کرد اینست که اگر این بیماران و مبتلایان را زیر فشار مسائل اخلاقی قرار بدهیم تاکنون کمکی در جهت پیشگیری و کمتر شدن انتقال این ویروس عفونی شده یا نه؟  پاسخ اینست که متاسفانه نه چنین نبوده. آیا هر ساله به تعداد مبتلایان و بیماران افزوده نمیشود؟ آیا تاکنون زیر سوال بردن مسائل اخلاقی پیشبردی در راه مبارزه با این بیماری کرده یا نه؟ تنها راه برای پیشگیری با اینگونه بیماریها بویژه بیماریهای آمیزشی و همچنین اعتیاد به مواد مخدر پیش از هر چیز مبارزه با انگ و توهین مهر و تبعیض همچنین پاک کردن مغز و افکار بیماربرخی از ما مردم جامعه است. باید بپذیریم که در همه جوامع این گونه بیماریها و نواقص وجود دارد. باید به دلایل و ریشه اصلی آنها همراه با بردباری و پشتبانی از بیماران و همچنین برنامه ریزی درست آگاهی رسانی و کوشش بسیار مبارزه کرد. سنگ انداختن و نمک پاشیدن به زخم انسانها و زیر پرسش بردن نحوه چگونگی زندگی شخصی مردم٬ زدن انگ و توهین به بیماران که  تمامی اینها از کمبود آگاهی علمی توام با ترس سرچشمه میگیرد. روی اینها باید کار بشه. مردم سرزمینهایی دیگر هم برای فرهنگ سازی نسبت به حقوق انسانی بیماران بهای زیادی داده اند. من از سوی خودم  بعنوان یک مشاور بهترین راه را تداوم و پشتکار جدی در کار توضیحی و آگاهی دادن انتخاب کردم. این راه گرچه طولانیست ولی کار سازترین و کاملا ریشه ایست. بهترین سلاح در برابر نادانی دانش و یادگیری٬ آگاه ساختن و همواره تکرارآنهاست.

 دلایلی که موجب میشوند تا مردم کمتر و یا هرگز به مراکز آزمایش تست اچ آی وی مراجعه نکنند چیست؟  

عبارت است از
نداشتن اطلاعات در مورد آزمایش و در مورد اچ آی وی و ایدز
احساس نداشتن آمادگی درونی و احساسی برای پذیرش نتیجه مثبت اچ آی وی
نداشتن حمایت اجتماعی از طرف خانواده و دوستان
ترس از محرمانه نماندن جواب آزمایش
ترس از دست دادن خانه، شغل
ترس از دست دادن شریک جنسی
ترس از انگ و تبعیض. آنچکه برای مشاوره بعد از نتیجه مثبت آزمایش مهم است اینستکه هنگام ارائه نتیجه آزمایش فرد مراجعه کننده تست شده و مشاور در یک محل خصوصی باشند. مشاور باید دوباره به فرد مراجعه کننده اطمینان دهد که صحبت ها و نتیجه آزمایش محرمانه خواهد بود. مدتی طول می کشد تا مراجعه کننده واقعا بتواند این خبر جدید را بپذیرد و مشاور لازم است در مورد ضربه وارد شده به این شخص و ترس هایش حساس باشد و از او حمایت کند. سپس مشاور لازم است که روشن و ساده و با زبانی قابل درک برای مراجعه کننده معنی نتیجه آزمایش را توضیح دهد. این زمان برای بحث در مورد نحوه ی پیشرفت بیماری و تخمین مدتیکه مراجع زنده خواهند ماند مناسب نیست
مشاور باید مثبت اندیشی را تشویق کند. مانند اینکه فرد در صورت امکان درمان میتواند سال ها بدون نشانه زندگی کند و یا اینکه درمان هایی برای برخی عفونت های فرصت طلب وجود دارد.

1/ جدا کردن و دوری از افراد مبتلا به ویروس اچ آی وی از جامعه برای پیشگیری از توسعه بیشتر؟

به نظر من چون از طریق معاشرت و هم نشینی ویروس اچ آی وی انتقال نمیابد٬ هرگز نیازی به جدا کردن و یا قرنطینه کردن این اشخاص وجود ندارد و بر خلاف آن رفتار کردن نشانه ترس ما بوده و همچنین مورد انگ و تبعیض قرار دادن انسانهای بیمار میباشد. فاصله گرفتن از بیماران موجب افسرده شدن شخص و از لحاظ روانی تاثیرات غیر قابل برگشتی ایجاد میکند. مثلا شخصی از دوستان من مبتلا هست٬ من به طور کامل از او قطع رابطه میکنم٬ این کار موجب یک بار منفی در ذهن او میشود. از سویی دیگر این افراد در صورت قرنطینه شدن از جامعه وحقوق طبیعی انسانی و شرکت در زندگی عادی و روزمره به مانند دیگر بیماران را از دست خواهند داد. زیرا که این بیماری به مانند بیماریهای دیگر دردیست مشترک و متعلق به جامعه ما به همین دلیل ما همه با هم میبایست متحد شویم تا با بیماری مبارزه کنیم و نه با بیمار.من بر این باورم ٬ هیچگونه شرطی برای این اشخاص و سایر بیماران برای شرکتشون در جامعه نباید گذاشت. حتی برای انتقال یا سرایت این ویروس از هر طریق به افراد سالم. زیرا افراد سالم و هر انسان دیگر بالغ در این کره زمین ٬ شخصا به تنهایی مسئولیت و وظیفه تندرستی خود را بر عهده دارد.

بنابرین هر انسانی میبایست در رفتار جنسی و یا هرگونه مواظبت برای تندرستی خودش مراقب باشد. همیشه نباید تقصیر و گناه را به دیگران بسپاریم. در مورد نوزادن٬ چون پیش از شکل گرفتن و بدنیا آمدنشان نمیتوانند نقش مستقیم و یا حق انتخاب داشته باشند٬ والدین مسئولیت دارند. من اینجا هم معتقدم که حتی انسانهایی که به ویروس اچ آی وی مبتلا هستند٬ در صورتیکه تحت امکانات و استانداردهای درمانی بسیارخوب امروزه قرار بگیرند٬ اینگونه افراد حق صاحب شدن فرزندان را هم دارند. امروزه در دنیای اروپا و کشورهای بسیار پیشرفته  ابتلا به ویروس اچ آی وی بطور قطعی حکم مرگ انسانها و یا بیماری ایدز را ندارد.
 امروزه درمان اچ ای وی و ایدز به مانند بسیاری از بیماریهای کرونیک و دائمی٬ مثال دیابت و…. شناخته شده    که مبتلایان و بیماران میتوانند با درمان دارو بطور نسبتا معمولی مانند سایر افراد جامعه به زندگی خود ادامه دهند.

2/ همه افراد به یک اندازه در معرض خطر ابتلا به بيماری ایدز هستند
در کل با طرح چنین پرسشی کاملا مخالفم.
پیش از هر چیز همه انسانها در معرض خطر ویروس اچ آی وی قرار دارند. ابتلا به ویروس اچ آی وی برابر با بیماری ایدز نیست. دلیلش را هم بارها شنیده ایم که از ابتلا به ویروس تا تشکیل بیماری ایدز سالها زمان میبرد و تحت شرایط ویژه ای پس از تخریب سیستم ایمنی بدن بوجود میاید. دوم آنکه اگر افراد یکه به ویروس مبتلا هستند تحت درمان قرار نگیرند تمام این افراد بطور مساوی در معرض بیماری ایدز قرار دارند. سوم اینکه همه انسانها یی که رفتارهای پرخطرجنسی و یا بیماری اعتیاد دارند بیشتر در معرض ابتلا به ویروس اچ آی وی دارند.

3/ آیا می توان با اهدای خون از سلامت خون خود مطمئن شویم؟
اشخاصیکه خود از داشتن بیماریها و یا ویروسهای عفونی خود به مانند ویروس اچ آی وی و هپاتیت بی و سی و… آگاه هستند٬ میبایست به وظیفه وجدانی خود عمل کرده و شخصا از اهدای خون بیمارشان چشم پوشی کنند٬ و گرنه این نوع اهدا برابر بی احترامی به کرامت انسانیست. اشخاصی که از وضعیت تندرستی و یا ابتلا خود آگاه نیستند٬ در اروپا و آمریکا پس از اهدای خون افراد داوطلب٬ پیش از هر چیز این خونهای اهدایی را از همه سوی بدلیل باکتریها و ویروسها مورد تست قرار میدهند٬ سپس اگر مورد تائید واقع قرار گیرد بطور کنسروشده آنها را نگهداری میکنند. این مورد چندین سالست که در اروپا بطور خیلی جدی رعایت میشود. متاسفانه چندین سال پیش که دانش پزشکی در اینباره کمتر بود٬ موردهای خسارت کننده ای هم شاهد بودیم که تندرستی بسیاری را مورد خطرقرار داد. در اروپا همزمان با اهدای خون از افراد اجازه تست ویروس اچ آی وی هم از آنان گرفته میشود. در چنین صورت میتوانند اهدای خون کنند.

4/ آیا در صورت عدم ابتلا به بیماری اعتياد تزریقی ٬ نيازی به نگرانی در مورد ابتلا به اچ آی وی نيست؟

چون ابتلا به ویروس اچ آی وی تنها با داشتن اعتیاد از راه تزریقی نیست٬ میتوان از طریق مواد مخدر گردی یعنی  کراکها و یا شیشه و آمفیتامین و کوکائین و هر گونه موادیکه از طریق کشیدن به بینی نیز مربوط انجام میشود٬ با استفاده این مواد به بینی میتوان مخاط و مویرگهای داخل بینی را زخمی کرد و در صورتیکه لوله های پلاستیکی یا کاغذی و هر وسیله دیگری را که برای اینکار مورد استفاده قرار میگیرد را با ویروسها آلوده کرده و به شخص یا اشخاص بعدی سرایت داد. به همین جهت برای افراد یکه به این نوع بیماری اعتیاد مبتلا هستند٬ همواره جای نگرانی برای سرایت اچ آی وی وجود دارد. مورد دیگررفتار پر خطر زمانیست که همزمان با استفاده از مواد مخدر٬ آمیزش جنسی بدون پوشش و یا رفتارهای پر خطر جنسی دیگری که با خون و منی در تماس باشد نیز صورت گیرد.

5/ ابتلا به اچ آی وی فقط در آزمایش خون درخواست شده از لحاظ اچ آی وی مشخص می شود.

بطور مثال کسی که آزمایش برای بیماریهای هپاتیت میدهد نمیتواند از تست اچ آی وی خود آگاه شود.
شناخت یا آگاهی به ابتلای ویروس اچ آی وی نیاز به تست ویژه دارد بنابرین با هر گونه تست خون آزمایشگاهی نمیتوان تست اچ آی وی را انجام داد. معمولا آزمایشگاه ها میبایست از انسانها برای این تست اجازه کتبی بگیرند. در غیر اینصورت در اروپا به دلیل بی احترامی به دادگری شخصی یا خصوصی انسانها جرم شناخته میشود.
انتقال ویروس از طریق آمیزش جنسی زنان با یکدیگر

زنان نیز میتوانند به همجنس خود، به مانند مردان، ویروس اچ آی وی را انتقال دهند؟
زنان همجنسگرا نیز میتوانند از طریق آمیزش دهانی مایعات درون رحم و مقعد که به خون آغشته اند و یا هچنین استفاده مشترک از وسایل آلات مصنوعی ویروس اچ آی وی و هپاتیت بی و سی را بیکدیگر انتقال دهند. همین ارتباطات آمیزشی هم نسبتا در مورد مردان صدق میکند.

6/ بیشترین زمان احتمال انتقال ویروس اچ آی وی از مادری که مبتلا به این ویروس میباشد به فرزندش

در همه موارد از جمله ماه های اول و یا آخر بارداری و حین زایمان و پس از تولد نوزاد در دوران شیردهی احتمال انتقال ویروس وجود دارد. اما در هنگام زایمان بدلیل تماس مستقیم نوزاد با خون زیاد مادر این امکان بیشترست

photo credits: Strandperle/itstockfree, ImageSource/RYF, W&B/Privat, W&B/ Ulrike Möhle

راههای پیشنهادی برای پیشگیری از ابتلای ویروس به کودک ازمادری به ویروس اچ آی وی مبتلاست عبارتند از

1. مادر در هنگام بارداری از داروهای ضد ویروس استفاده کند
2. طبق آزمایشات و تحقیقات این چند سال اخیر مادر تحت درمان داروهای ترکیبی دیگر نیاز حتمی به زایمان سزارین ندارد و میتواند نوزادش را از راه طبیعی بدنیا آورد.
3. در صورتیکه با تمام رعایتهای بهداشتی و درمانی به نوزاد بدنیا آمده تست اچ آی وی به عمل آورده و همچنین برای پیشگیری احتمالی به این ویروس فوری به مدت 6 الی 8 هفته داروی ضد اچ آی وی بعنوان پروفیلاکس تجویز کنند. شاد و تندرست باشید.
کیومرث سراج الهی، مشاور و مدد کار سیستم بهداشت و درمان، پیشگیری از بیماریهای آمیزشی و اعتیاد در آلمان